شعر عرفانی

بی حجابانه درا از در کاشانه ی ما      که کسی نیست به جز ورد تو در خانه ی ما

گر بیایی به سر تربت ویرانه ی ما      بینی از خون جگر آب شده خانه ی ما

فتنه انگیز مشو کاکل مشکین مگشای     تاب زنجیر ندارد دل دیوانه ی ما

مرغ باغ ملکوتیم در این دیر خراب      می شود نور تجلای خدا دانه ی ما

با احد در لحد تنگ بگوییم که دوست      آشنایم توئی و غیر تو بیگانه ی ما

گر نکیر آید و پرسد که بگو رب تو کیست     گویم آن کس که ربود این دل دیوانه ی ما

منکر نعره ی ما کو که به ما عربده کرد     تا به محشر شنود نعره ی مستانه ی ما

شکر لله که نمردیم رسیدیم به دوست     آفرین باد بر این همت مردانه ی ما

محی برشمع تجلای جمالش می سوخت   دوست می گفت زهی همت مردانه ی ما

غزل منسوب به  شیخ محی الدین عبدالقادر گیلانی